Maria Montessori

Maria Montessori (1870 – 1952) – była jedną z pierwszych kobiet – lekarzy we Włoszech, antropologiem i pedagogiem. W ponad 50 letniej pracy z dziećmi różnych narodowości, ras oraz różnym statusie materialnym, poświęcała się odkrywaniu potrzeb i możliwości dziecka.

Właśnie dzięki wieloletnim obserwacjom stworzyła filozoficzne, psychologiczne i pedagogiczne zasady pracy z dziećmi – nową metodę wychowania.

„Uczyłam się dziecka. Wzięłam to, co dziecko mi przekazało i wyraziłam to, i tak powstała metoda zwana metodą Montessori” dr Maria Montessori

Maria Montessori była naukowcem, dlatego swoje teorie opierała na dowodach, a dowodem były DZIECI z którymi pracowała, dzieci, które dziś na całym świecie uczęszczają do przedszkoli i szkół montessoriańskich.

Jej tajemnicą wychowania jest rozpoznanie i obserwowanie w człowieku tego co boskie, pokochanie tego i służenie temu. Dostrzeganie w dziecku cudów i pomaganie mu w ich rozwiajniu.

W pedagogice Marii Montessori proces uczenia się jest dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości każdego dziecka, w specjalnie przygotowanym dla niego otoczeniu wyposażonym w edukacjyne pomoce rozwojowe.

„Edukacja nigdy więcej nie powinna być w głównej mierze przekazywaniem wiedzy, ale musi przyjąć nową formę, szukając uwolnienia dla ludzkich możliwości” dr Maria Montessori

Podstawą w metodzie Montessori jest szacunek do indywidualności każdego dziecka, jego rozwoju fizycznego, umysłowego, duchowego oraz emocjonalnego.

Montessori zauważyła, że dzieci mają wrodzoną chęć do uczenia się, która sprawia, że stają się szczęśliwymi. Od narodzin do 6 roku życia są odkrywacmi, którzy głównie wykorzystują swoje zmysły, budując siebie i swój intelekt przez chłonięcie tego co istnieje w ich otoczeniu, w ich rzeczywistości – język, zwyczaje, kultura, piękno, religia.

Montessori, zdobywanie nowych umiejętności nazwała wrażliwą fazą rozwoju dziecka - jest to czas kiedy nauka danych treści i umiejętności przychodzi dziecku bez trudu.